Szachy życia
Młody dwudziestosześcioletni Norweg Magnus Carlsen jest aktualnym Mistrzem świata w szachach.
Wikipedia pisze o nim tak:
"Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 maja 2014r. , z wynikiem 2882 punkty zajmował wówczas 1. miejsce na światowej liście FIDE. Jest to najwyższy w historii ranking uzyskany przez szachistę. Po pobiciu tego rekordu, w wywiadzie dla tygodnika Polityka powiedział:
Szachy traktuję jako batalię idei.
Ja mam swoje plany, a mój przeciwnik własne.
Cała zabawa polega na tym, by udowodnić, że moja ocena sytuacji jest trafniejsza.
Im większy opór, tym przyjemność większa".
Tak młody geniusz widzi szachową rozgrywkę. Myślę, że podobnie widzi też wszelkiego typu wyzwania w życiu w prywatnym życiu nawet...
Pomyślałam sobie - dlaczego ja nie patrzę w taki sposób na życiowe wyzwania, problemy i przeciwności losu? Tak, mam swoje powody;
przede wszystkim inny punkt... siedzenia i widzenia. Różnica między nami jest więcej niż spora. Inny przedział wiekowy - jestem starsza od niego o pokolenie- różnica płci, narodowości, temperamentu pewnie no i największa:
różnica umysłowości, sposobu postrzegania świata ogólnie i patrzenia na poszczególne kwestie.
Pomyślałam sobie: dlaczego nie popatrzeć na problemy, przeciwności, porażki nawet- w taki sposób, jak na "batalię idei"?
"Życie ma swoje plany, a ja mam własne!..."
"Zabawa polega na tym, by udowodnić, że moja ocena sytuacji jest trafniejsza"
Mało tego :" Im większy opór, tym przyjemność większa"!...
Jest w tym coś, co mnie niepokojąco pociąga w tej myśli młodego geniusza...
Życie często stawia nas przed narzuconymi przez otoczenie lub tzw. przypadek sytuacjami i mimo że mamy inne zamiary i plany - zmieniamy je "dla świętego spokoju".
Ileż razy ulegałam temu schematowi będąc pewną jego sensowności!
Ale nie przybliżyło mnie to do jakiegokolwiek spełnienia, wręcz przeciwnie: jestem pewna, że poprowadziło w stronę frustracji i niesmaku. Nie było oporu - nie było też przyjemności i satysfakcji... Bez walki - nie ma zwycięstwa.
Jeśli potraktować własne życie tak, jak Magnus traktuje szachową rozrywkę, to " ja mam swoje plany, a mój przeciwnik własne".
Trzeba udowodnić - samemu sobie- że ma się rację i spędzić swój czas według swoich własnych reguł, oczekiwań i planów konsekwentnie i mocno się ich trzymając. Po prostu.
Skończę cytatem rówieśnika Magnusa - mojego przyjaciela, Huberta:
"Jak ci na czymś NAPRAWDĘ zależy, to wystarczy tylko mieć cierpliwość, czas - i nie zbaczać z wyznaczonej drogi. I masz to."
Możesz wszystko...!
Dziękuję ci, Hubert.